στο διάνυσμα της δορκάδας ματιάς
στο πάθος της αστραπής που βρυχάται
στο αχανές του έρωτα
στο μέλλον που φέγγει
Όσο με πλησιάζεις, ξεμακραίνω
όσο με φτάνεις, χάνομαι
καταδύομαι εύφλεκτος στα απύθμενα βάθη
των κρυφών σου σφυγμών
και των μύχιων πόθων σου
Τάκης Τσαντήλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου