Τίποτε ωραιότερο
από το ν' ανιχνεύω το βλέμμα σου
να κοιτώ τις παρειές του προσώπου σου
να αγγίζω το σώμα σου
να αναπνέω από σένα.
Τίποτε πιο γνώριμο
από το να εφάπτομαι πάνω σου
υμνώντας το διάφανο πάθος
κι απαγγέλοντας εσαεί
το "επέστρεφε".
Να νιώθουμε γυμνοί
τις συσπάσεις της ένωσης
που μας έλκουν
μας βυθίζουν
μας υψώνουν
στο ατελεύτητον εμείς
της αγάπης.
Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
διαφανη δρομοι ερωτικης ποιησης με τριανταφυλλα υμνων....ευγε Μαρια με την ψυχη μου ...[ και για τον αποκομισθεντα αλτρουισμο της προσωπικης σου σελιδας]
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κε Γούναρη σας ευχαριστώ ταπεινά!!
ΔιαγραφήΣας θαυμάζω για την γραφή και το παράδειγμά σας το φωτεινό ακολουθώ.