Η αλόγιστη στιγμή

Τούτη την ώρα της φυγής
να μη βιαστείς να με δικάσεις
και μην πετάξεις ίχνος θύμησης
απ’ όσα μοναδικά
μας ανύψωσαν.

Δεν φταίει παρά μονάχα
η αλόγιστη στιγμή που με πλάνεψε
ώστε να μη μπορώ να δω
το ξάστερο στο βλέμμα σου
να μη μπορώ να αντισταθώ στο φόβο
που παρείσφρησε
βαθιά στην ψυχή μου.

Ωστόσο ξέρω σύντομα
πάλι το φως θα ξαναδώ
το χάδι σου θα ευφρανθώ
συνταξιδεύοντας ως άλλοτε
για πάντα
μαζί σου.


Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη