Στην αιωνιότητα

Το πρόσωπό σου αντιφεγγίζει απόψε
μες στη νύχτα πορφυρό
κι εγώ θαρρώ πως είμαι πλάι σου.

Αν άπλωνα τα χέρια μου στο άπειρο
αν λίγο έστω έστρεφα το βλέμμα μου εκεί
που φως και λόγος ανταμώνονται
μία στιγμή μονάχα να σε δω
να σε αγγίξω.

Μαζί, μιαν αγκαλιά, στην αιωνιότητα
να διασχίζουμε πέλαγα
να δρασκελούμε ουρανούς
να προσπερνούμε άστρα
να εκπορθούμε ορίζοντες
καθώς προβάλλει γύρω μας
ολόγιομη η σελήνη.


Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη