εν μέσω βροχερής νυκτός
ενδεδυμένος αθωότητα
και ταπεινό χιτώνα!
Ζεστός σαν ήλιος του μεσημεριού
σαν το καρβέλι που μοιράζεται
στους άστεγους
σαν καλοσύνη που δραπετεύει
από άκαμπτα βλέμματα
που χρωματίζει κόκκινες
τις στέγες του κόσμου
συνομιλώντας με τρελούς
και με απόκληρους.
Έτσι ήλθες.
Γεμάτος με χαμόγελα κι ανθούς
ν' αναμετρήσεις τις θνητές μου φύσεις!
Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου