Πυξίδα

Η πυξίδα
τις νύχτες
στον έναστρο ουρανό
εσένα έδειχνε.

Και κάθε που την ανίχνευα
η μελαγχολία της ευτυχίας
ανάδευε το μέσα μου.

Με την πυξίδα φωτεινών καιρών
κατάφερα να βρω τη σκήτη σου
να 'ρθω κοντά σου
να μετοικήσω.

Φτωχή προσκυνητής
στέκομαι τώρα πλάι σου
γυμνή κάθε ψεύδους
λιτή προσδοκιών για το αύριο
θέτοντας το εμείς
της ασύνορης ποίησης
ως σημείο επαφής
και συνεύρεσης.


Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη